-
1 uniemożliw|ić
pf — uniemożliw|iać impf vt książk. uniemożliwić coś komuś to keep a. prevent sb from doing sth- hałas uniemożliwiał zaśnięcie the noise kept a. prevented us from sleeping- choroba ojca uniemożliwiła jej wyjazd za granicę her father’s illness made it impossible for her to go abroad- bieda uniemożliwiła mu zdobycie wykształcenia poverty prevented him from getting an education- zaspy śniegu uniemożliwiały przejazd snowdrifts made the road(s) impassableThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uniemożliw|ić
См. также в других словарях:
wejść — dk, wejdę, wejdziesz, wejdź, wszedł, weszła, weszli, wszedłszy wchodzić ndk VIa, wejśćdzę, wejśćdzisz, wchodź, wejśćdził 1. «idąc, posuwając się naprzód, dostać się dokądś, do wnętrza czegoś, znaleźć się gdzieś, przekroczyć jakieś granice,… … Słownik języka polskiego
oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… … Słownik frazeologiczny
noga — ż III, CMs. nodze; lm D. nóg 1. «kończyna dolna ludzi, kończyna zwierząt» Prawa, lewa noga. Przednie, tylne nogi (zwierzęcia). Nogi ptaków. Nogi owadów. Długie, krótkie, cienkie, chude, grube nogi. Krzywe, koślawe, kabłąkowate, pałąkowate nogi.… … Słownik języka polskiego
most — Spalić, popalić, palić za sobą mosty «uniemożliwić, uniemożliwiać sobie drogę powrotu, wycofanie się z czegoś, zerwać, zrywać z kimś, z czymś nieodwołalnie»: Nie zgodziłam się na małżeństwo dlatego, że cię nie kochałam. To znaczy, nie kochałam aż … Słownik frazeologiczny
droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska … Słownik języka polskiego
droga — 1. Być na dobrej drodze «rozumować, myśleć prawidłowo»: (...) sprawiał wrażenie, że nie obchodzą go rewelacje Jakuba. – Jest pan na dobrej drodze, panie profesorze (...). M. Saramonowicz, Siostra. 2. Być na (dobrej, najlepszej, prostej) drodze do … Słownik frazeologiczny
broń — ż V, DCMs. broni; lm M. bronie, D. broni 1. zwykle blm «narzędzie walki, każda rzecz służąca do obrony własnej lub do rażenia nieprzyjaciela; oręż» Broń myśliwska, sportowa, wojskowa. Broń przeciwlotnicza, przeciwpancerna. Broń ręczna,… … Słownik języka polskiego
przeciąć — dk Xc, przeciąćtnę, przeciąćtniesz, przeciąćtnij, przeciąćciął, przeciąćcięła, przeciąćcięli, przeciąćcięty przecinać ndk I, przeciąćam, przeciąćasz, przeciąćają, przeciąćaj, przeciąćał, przeciąćany 1. «cięciem podzielić coś na części; oddzielić… … Słownik języka polskiego
zatamować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia, zatamowaćmuję, zatamowaćmuje, zatamowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uniemożliwić, powstrzymać ruch, przepływ, upływ, przesuwanie się itp. czegoś; zatkać, zagrodzić coś czymś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zagrodzić — dk VIa, zagrodzićdzę, zagrodzićdzisz, zagrodzićgrodź a. zagrodzićgródź, zagrodzićdził, zagrodzićdzony zagradzać ndk I, zagrodzićam, zagrodzićasz, zagrodzićają, zagrodzićaj, zagrodzićał, zagrodzićany 1. «postawić jakąś zagrodę, oddzielić coś od… … Słownik języka polskiego
spalić — dk VIa, spalićlę, spalićlisz, spal, spalićił, spalićlony spalać ndk I, spalićam, spalićasz, spalićają, spalićaj, spalićał, spalićany 1. «unicestwić, zniszczyć coś (rzadziej: zabić kogoś), poddawszy działaniu ognia; pot. zniszczyć komuś mienie… … Słownik języka polskiego